Blogia
Bienvenido al desierto de lo real

Terminar, a veces, es volver a empezar



Oficialmente el verano termina el día 23 de septiembre, pero mañana por la mañana, cuando suene el despertador (a las 7:15 para ser más exacto), para mí el verano se habrá terminado y consumido rápidamente como un cigarrao, y solo quedara esa colilla a la que llamamos recuerdo. Un recuerdo que siempre es especial, pues se suele recordar como "el verano que estuve con aquella", "el verano que fui a no sé dónde" o cualquier frase que empiece igual y termine con una gran acción. Sin embargo, este verano no lo recordare por grandes viajes, grandes amores, o grades acciones, si no por pequeños detalles y pequeños gestos que, sin duda, me han llenado el día a día, y porque engañarme, también me hayan arruinado mas de un día. Y es que en el fondo, esos pequeños detalles, son los que te hacen más feliz o te hunden un poco mas, pq aun que soñemos con el futuro, vivimos en el presente.

De todas maneras si tengo de destacar algo, me quedo con el hecho de haber tenido tiempo para hablar y para estar con gente, cosa que me ha permitido conocer alguna persona y a demasiada gente, y para (re)conocer a algunos que ya conocía. Quizás, este sea "el verano en que conocí a la gente", pero prefiero que sea "el verano en que empecé una nueva vida".

Escuchando.... The Waterboys - Too Close To Heaven.mp3


P.D: A veces pasa que hay que caminar sin rumbo, quiero decir, sin más rumbo que el futuro...

1 comentario

nikidu -

iee! ese despertador k no suene tan pronto! enu enuu nuse k dir, pro em feia gracia venir aki i escriure quelcom cosa... nusee k t'estas currant kesta web .. pro k casi m fas plorar amb kest escrits.. ains ainss kets estiuss enuu x moltes estius mess! apaa un bessu!